اثر مستقیم و غیرمستقیم خوداثرمندی اجتماعی در احساس تنهایی نوجوانان

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی و مدل­یابی تاثیر مستقیم و غیرمستقیم خوداثرمندی اجتماعی بر احساس تنهایی نوجوانان انجام شد.   روش: آزمودنی­های این پژوهش، 946 نفر از دانش­آموزان مقطع دبیرستان و پیش­دانشگاهی شهر تهران بودند که به­روش نمونه­گیری خوشه­ای چندمرحله­ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش­نامه اجتناب اجتماعی، پرسش­نامه حمایت اجتماعی کودکـان و نوجوانـان، پرسش­نامه طرد هم­سالان و پرسش­نامه خوداثرمندی کودکان و نوجوانان بود. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم­افزار spss amos استفاده شد.   یافته­ها: تاثیر مستقیم خوداثرمندی اجتماعی بر احساس تنهایی نوجوانان معنی­دار بود و تاثیر غیرمستقیم آن، از طریق اثر معنی­دار در اجتناب اجتماعی و حمایت اجتماعی تایید شد.   نتیجه­گیری: خوداثرمندی اجتماعی از طریق اجتناب اجتماعی و حمایت اجتماعی در احساس تنهایی نوجوانان تاثیر مستقیم و غیرمستقیم دارد. از این رو در بحث پیشگیری از آسیب­های ناشی از احساس تنهایی در نوجوانان، خوداثرمندی اجتماعی و متغیرهای وابسته به آن می­توانند مورد توجه قرار گیرند.